Sinovi
Skupina autora

Pogled u suvremenu Crnogorsku prozu

Tih godina je došlo do jednog generalno gledano pluralističkog koncepta literature što je bio uvod u konačnu
dekonstrukciju crnogorskog epskog načertanija svijeta. Stvarana je književnost kontinuiteta sa onim što je
najbolje u dosadašnjoj crnogorskoj književnosti 20. vijeka i imanentnog diskontinuiteta sa svim što nije, prije
svega, književnost forme, unutrašnjeg ozračja teksta i njegove eruditske i teorijske osvojenosti. Tu su nastajali
i narativni i poetski diskontinuiteti, kao i dramski. Čini se, zapravo, da je crnogorska književnost devedesetih
godina (a i ne samo ona) izašla iz primarne faze svog modernizma započetog tridesetih godina prošlog vijeka i
dobila obilježje izdiferencirane književnosti. Izašla je iz, uslovno govoreći, predknjiževnog stanja koje se
najeksplicitnije prepoznaje u bojažljivoj primjeni onoga čega je bilo u svijetu i čekanja da se sve to negdje
drugo odradi i iskristalizuje, pa da se okrene list. Pomjeranje te literarne i kulturološke svijesti, uz svu istorijsku dramatiku vremena u kojoj se to dešavalo, vjerovatno je najljepše što se desilo u crnogorskoj književnosti i kulturi. Iz decenije u deceniju u crnogorskoj književnosti se znalo ko će šta objaviti i u tematskom i u formalnom pogledu. I tu, uglavnom, nije moglo biti iznenađenja. Devedesete godine su raskinule sa svodljivim literarnim modelima.