Vodič za one što dvoje, !. dio
Majmonid

Majmonid (Maimonides, pravo ime Moše ben Maimon, arapski Abū ‘Imrān Mūsā ibn Maimūn), židovski filozof (Córdoba, 30. III. 1135 – Fustat, danas dio Kaira, 13. XII. 1204). Najznačajniji židovski filozof srednjega vijeka i jedan od najistaknutijih liječnika svojega doba. Zbog vjerskih progona pobjegao je iz Španjolske najprije u Maroko, a zatim u Egipat. Od 1165. do smrti živio je u Kairu, gdje je držao predavanja iz filozofije, teologije i medicine. Na egipatskom dvoru bio je Saladinov osobni liječnik. Smatrajući Aristotela najvećim autoritetom, nastojao je dovesti religiju u sklad s njegovim naučavanjem. Tražio je alegorijski smisao onih mjesta u Bibliji i Talmudu koja se ne slažu sa znanstvenim istinama. Utjecao je ne samo na židovsku filozofiju već i na srednjovjekovnu skolastiku. Pokušaj sinteze židovske religije s antičkom filozofijom, bliskost averoizmu i određene racionalističke težnje izazvale su oštre reakcije kod religioznih fanatika, pa su neke Majmonidove knjige osuđivali na spaljivanje, a proučavanje njegove filozofije pod prijetnjom ekskomunikacije zabranjivali su mladićima mlađima od dvadeset pet godina života. Od mnogih djela, pisanih pretežito na arapskome, koja uključuju filozofske, religiozne, logičke i medicinske rasprave, filozofijski je svakako najvažniji Vodič neodlučnima (arapski Dālalat al-Ḥāirīn, oko 1190; hebrejski Moreh nebuhim, oko 1200).