Socijalna patologija postmodernizma
Emil Vlajki

U analizi fenomena socijalne patologije postmoderne zapadne civilizacije, Vlajkiju kao polazište služe SAD, najrazvijenije neoliberalističko (socijaldarvinističko) društvo. Ovdje se patološki fenomeni najjasnije manifestiraju. On podvrgava bespoštednoj kritici ne samo socijalne fenomene nego i zapadnu socijalnu teoriju koja neće da vidi korijene i izvorišta te patologije, prvenstveno profitno orijentiranu racionalnost, tržište i konkurenciju, te proizlazećeg, jednodimenzionalnog čovjeka, nego se bavi pukim posljedicama. U svome pozitivističko-pragmatičkom pristupu, takva je teorija više apologija nego kritika vlastitog predmeta istraživanja.
prof. dr. sc. Jovan Mirić

Za razumijevanje postmoderne socijalne patologije, Vlajki traži filozofske, sociološke, politološke, ekonomske i psihološke korijene ovog fenomena. U osnovi svega, on pronalazi dvije osnovne doktrine Zapada: elitizam i humanizam. Elitizam smatra da je socijalna patologija proizvod nesposobnosti masa, dok humanističke doktrine ističu da je ista rezultat nejednakosti u društvu kojim upravljaju vladajuće manjine.

prof. dr. sc. Ratko Dunđerović