Ispod površine
Aleš Debeljak

Otkako se sredinom 1980-ih svojom poezijom i kritičkim esejima pojavio na hrvatskoj književnoj sceni, Aleš Debeljak se po visokoj kvaliteti svog pisanja i jednoj iznimnoj poetskoj imaginaciji, s dobrim razlozima nalazi u samom vrhu interesa i čitatelja i književnih kritičara, a možda ponajviše samih autora. Od knjige pjesama »Rječnik tišine«, objavljene u hrvatskom prijevodu 1989. do knjige pjesama »Grad i dijete« objavljene 1998., Debeljakova poezija je u nekim svojim bitnim aspektima vezana uz ove prostore.
Osamdesetih se to očitovalo preko izrazito individualne poetike, vrlo brzo raspoznate i visoko cijenjene na cjelokupnom štokavskom govornom području, kojom je upravljala određena melankolija kao zajednički poetički nazivnik za neprestano komešanje, zgrušavanje i rasplinjavanje mentalnih i osjetilnih senzacija. Od devedesetih u središte njegove poezija na mahove i vrlo snažno ulaze pojedinačne, i time dublje i užasnije, projekcije ratova koji su tuda tutnjili, a njegova poetička melankolija sve više poprima tjeskobne i sumorne valere.
U svom prijevodu Edo Fičor, provjereni prevoditelj suvremene slovenske književnosti, uspio je očuvati i prenijeti sve odlike iznimno zahtjevnog Debeljakovog lirskog pisma.